Vught

Terug uit een wereld vol digitale extraversie, nemen we de pen ter hand en gaan we terug naar een jaar geleden, naar een moment waarin kwetsbaarheid en contact van mens tot mens centraal stonden.

Tijdens de tweedaagse in Vught kregen we tegen het einde een opdracht in drietallen. Iemand legde een opstelling neer met kaarten die diegene aanspraken door de woorden die erop stonden en die we kort daarvoor hadden beschreven, de tweede persoon begeleidde diegene in zijn gedachtengang bij het positioneren van de kaarten door vragen te stellen en de derde observeerde. De begeleider had de schone taak om een balans te vinden tussen zo weinig mogelijk in te vullen door bijvoorbeeld suggestieve vragen te stellen, maar wel richting te geven, als je aanvoelde dat iets belangrijk was om verder te verkennen.

Bij het begeleiden van Bart had ik het gevoel dat hij zelf tot een wezenlijk inzicht was gekomen in een kwestie die al langer bij hem speelde. Er was niet veel tijd meer om het na te bespreken, maar ik was benieuwd of dit gevoel klopte. Dus, inmiddels een jaar later, stelde ik de volgende vraag aan Rick - de observator - over mijn rol als begeleider in de kapel in Vught.

Antwoord van Rick

Jouw rol bij de opstelling met Bart.

Terugkijkende op de opstelling en na mijn aantekeningen teruggelezen te hebben heb ik weer een redelijk beeld van wat hoe ik dat toen heb ervaren. Inhoudelijk waren mijn aantekeningen vooral gericht op de inzichten voor Bart, maar ook daar kan ik een aantal dingen uit opmaken. Zo herinner ik me dat de manier waarop jij de begeleiding instak (en dit is iets wat ik exemplarisch vind en ook in andere situaties heb gezien en ook zelf heb mogen ervaren) voor veel bedding zorgde. Vanuit die bedding boorde je steeds een diepere laag aan in de begeleiding waarbij de vragen altijd open en zonder oordeel waren. Als ik naar de antwoorden die Bart heeft gegeven kijk, merk ik ook dat hij zelf ervaart dat hij steeds meer in een diepere laag kwam. Eén van jouw kwaliteiten vind ik dat je op de juiste momenten ook een stilte kan laten vallen en zaken niet invult, maar hierdoor juist ruimte geeft om tot nieuwe inzichten te komen. Eén van de inzichten die je bij Bart aan het oppervlak kreeg was dat hij oefen/leerruimte bij anderen kon creëren en hen dat ook gunde, maar dat bij zichzelf lastig was. Dat was een hele herkenbare en door de vragen die je stelde werd ik ook aan het denken gezet, terwijl ik eigenlijk alleen aan het observeren was. Dat heeft mij toen heel erg geïnspireerd om ook na te denken over mijn eigen proces.

Als ik verder kijk naar jouw rol als transitieleider en de ontwikkeling daarin, dan vind ik het erg mooi om te zien hoe jij op verschillende creatieve manieren een ander aan het denken kan zetten en bewegingen kan creëren. Dit heb je een aantal keer gedaan en dat heeft mij telkens weer geïnspireerd. Wat mij betreft mag je dit nog meer etaleren en je plek bij innemen. Daarnaast denk ik dat jij in de verbinding een belangrijke rol speelt/kan spelen en dat is wat mij betreft een belangrijke rol als transitieleider. Ook hierbij stel je je oordeel uit, luister je goed en kan jij mensen met uiteenlopende visies bijeenbrengen en dezelfde koers laten varen.